#runDisney 1/2 marathon Disneyland Parijs

#runDisney

Ik geef het toe: ik ben een Disneyfan. Zo ken ik bijvoorbeeld de tekst van de (teken)film Belle en het Beest helemaal uit mijn hoofd. Ik heb zowat alle Disneyfilms gezien en uiteraard heb ik dit virus op mijn kinderen overgebracht. Milou, Marijn en Emma kijken al van baby af aan naar Dumbo, Sneeuwwitje, Doornroosje, Belle en het Beest, Binnenstebuiten, Toy Story, Vaiana et cetera, et cetera.

Een paar jaar geleden kreeg ik lucht van een nieuw loopevenement: de halve marathon van Disneyland Parijs (volgens mij liep Roel Wijmenga daar in 2015). Ik dacht: 'Dat wil ik ook!' Dus heb ik vorig jaar november als verrassing voor de kids (en mezelf) het #runDisney-weekend geboekt.
Afgelopen weekend was het zover, woehoe!!

Mijn naam staat ook op het bord. Helemaal happy :-)
(Foto: Yvonne)

Voorbereiding

Met Emma in de Thunder Mountain 

Van een degelijke wedstrijdvoorbereiding is feitelijk geen sprake. We vertrekken op vrijdag om 5.22 uur richting Disneyland en verblijven de hele vrijdag in het park. In ellenlange wachtrijen voor attracties (o.a. Peter Pan, Thunder Mountain, Meet&Greet met Mickey Mouse), maar vooral ook veel shoppen in de prachtige Disneywinkeltjes (mijn dochters hebben hier serieus het hele jaar voor gespaard en I can't blame them). Verder bezoeken we de Runners Expo, waar ook de startnummers van de Kids Race (1k) en de halve marathon worden opgehaald.

Eindelijk van start. Oké, het is een zoekplaatje, maar alledrie m'n
dochters staan op deze foto ;-)

Zaterdag volgt weer een hele dag Disney, met aan het einde van de ochtend de Kids Race. De organisatie hanteert helaas de Franse slag; de race start een half uur te laat en er zijn te weinig medailles. Gelukkig krijgt de onfortuinlijke Emma als alternatief de medaille voor de halve marathon (hebben we die alvast binnen!).

's Middags mag ik een dansje wagen met een mooie Française als alternatieve warming-up ;-). 's Avonds relaxen we met de family in het zwembad (bubbelbad) van ons resort (Davy Crockett Ranch).

Alternatieve warming-up!

Warming-up

De start van de wedstrijd is op zondag al om 7.00 uur (!!) en dat betekent dat ik me al om 6.30 uur (!!) in het startvak (heet hier Corral) moet melden. In tegenstelling tot de Kids Races is de halve marathon fantastisch georganiseerd. Ik mag vooraan starten en dat heeft als voordeel dat ik alles van dichtbij kan meemaken. Er volgt een warming-up programma en ambassadrice Paula Radcliffe voorziet ons van wat goed bedoelde tips (niet te snel starten...).

Raceplan is vandaag eigenlijk ondergeschikt, maar ik heb me voorgenomen om te proberen de wedstrijd binnen de 1.20 in een constante pace uit te lopen. Gezien het parcours wordt dit een uitdaging (veel bochten, vooral in de kilometers door Disneyland en de Walt Disney Studio's).

Race

Om 7.00 uur mogen we op weg en ik geniet werkelijk van elke meter. De eerste kilometers gaan door de Walt Disney Studio's en Disneyland en bij elke attractie staat de crew in vol ornaat klaar met enthousiaste aanmoedigingen. Zo passeer ik o.a. Pirates of the Caribbean, Thunder Mountain en Main Street. Hoogtepunt is de passage door het kasteel van Doornroosje :-)

Het lukt aardig om een tempo van rond de 16 km/u te lopen (3.45 min/km) en het voelt easy. Dat had ik niet gedacht zo vroeg op de ochtend (extra genieten!). De tussentijden op de 10k (36.33) en 15k (55.17) zijn boven verwachting; ik ga mijn gestelde doel vandaag makkelijk halen (heerlijk!).

Passage na 19,5k: ontspannen zwaaien naar de familie

Finish

Na 1.18.18 zit mijn avontuur erop. Ik finish als elfde (en, wel leuk, 1e Nederlander) van ruim 6500 deelnemers. Na de finish volgen uitaard wat fotomomentjes en dompelen we ons nog een dag onder in de Disneymagie. 

Vlak na de finish

'Stampertje' en Stampertje in Parijs

Ironman Maastricht Marathon

Telefoontje van Floris

Woensdag 12 juli (3,5 week voor Ironman Maastricht) krijg ik een telefoontje van Floris Goesinnen van Maastricht Sport. In een estafetteteam van Maastricht Sport is een marathonloopster uitgevallen door de gevolgen van Pfeiffer. Of ik interesse heb om deze plek in te nemen en deel te nemen aan de Ironman Relay namens Maastricht Sport? Voor de vorm vraag ik even bedenktijd, maar ik weet het antwoord al: JA, NATUURLIJK!

Crazy Marathon

Trainer Héctor (Hector Training; Move your dreams!) is er niet onverdeeld blij mee; ik ben hier niet op voorbereid en de tijd tot de marathon is kort. Toch wordt mijn schema aangepast en geoptimaliseerd voor een degelijke prestatie. Het schema krijgt de werktitel: Crazy Marathon.

Quote Héctor: We go full gas, we do not run marathons just for fun!

Ironman Maastricht-Limburg

De derde editie alweer van dit geweldige evenement. De Ironman, voor de leek, is de zwaarste triatlon variant die er bestaat: 3,8 km zwemmen, 180 km fietsen en daarna nog even een marathon (42,195 km) lopen. In estafettevorm gegoten is er één zwemmer, één fietser en één loper.

Team Fast & Furious 4
v.l.n.r. Rob Stassen, Liesbeth Bertens, Frank Driessen en Roel Smeets
(Foto: Petra)

Fast & Furious 4 

Maastricht Sport Relay Team 3 heeft een naam: Fast & Furious 4. Het team bestaat uit Frank Driessen (zwemmen), Rob Stassen (fietsen), Liesbeth Bertens (noodgedwongen coach) en ikzelf (lopen).

Zondag 6 augustus om 7.45 uur is de start van de Relay. Ongelooflijk gaaf trouwens om de atleten van start te zien gaan. Een tip voor de uitslaper; dit mag je eigenlijk niet missen. Ik bezoek na de start, samen met Yvonne ook nog het keerpunt bij het Gouvernement, waar de zwemmers even aan land komen om een stukje te klûnen. Een absolute hotspot voor de sportliefhebber. 

Vlak vóór de start, met onder anderen Frank Driessen
(Foto: Roel Smeets)

Dan door naar de transitiezone op de Griend. Ik ben net op tijd om Rob succes te wensen voor zijn tour door Zuid-Limburg. Nu begint het grote wachten...

Stuiteren in de wisselzone

Het grote verschil met een 'gewone' marathon is het moment van starten. Je weet gewoon niet wanneer je start. Uiteraard heb ik Rob gevolgd via de tracker, maar het precieze moment van starten is onbekend. Ongeveer een kwartier voor daadwerkelijke start sta ik klaar in het startvak. Zitten lukt me niet door de adrenaline rush in mijn lichaam. Ik sta letterlijk te popelen om te beginnen. Redelijk snel zie ik Rob zijn fiets parkeren en maak ik al zwaaiend contact. We 'boksen' (onhandige handshake) even en ik feliciteer hem met zijn fietsprestatie. Ik kieper nog een gelletje naar binnen en dan mag ik 'los', voor 4 rondjes van 10,5 km door (hometown) Maastricht.

Eerste passage op de Markt.
(Foto: Nellie Carrilho)

Maastricht op z'n best! #BedaankMestreech

Wauw! Wat een sfeer! Echt waanzin! Vooral in de Binnenstad (passage Markt) en op Sint Pieter, waar de support vergelijkbaar is met bocht 7 van Alpe d'Huez. Geur van BBQ, bier, stampende beats, gezelligheid en luidruchtige aanmoedigingen van vele bekenden van bijvoorbeeld Atletiek Maastricht, maar ook veel leerlingen en ouders van OBS Binnenstad. Heel erg bedankt! Kippenvel!

Laatste passage Mergelweg (Sint Pieter)
(Foto: Peter Kohlen)

Prestatie of Groots Genieten?

Ik kan nog altijd niet starten met het idee: 'Ik doe het rustig aan'. Altijd is er dat competitieve stemmetje (met megafoon) dat zegt (schreeuwt): 'Rammen; van begin tot einde! Onder de 3 uur!' Al na een rondje weet ik dat een toptijd er voor mij vandaag niet inzit. Het parcours is veel draaien en keren. Daarnaast loop ik uiteraard alleen en is het parcours alles behalve vlak te noemen. Ik haal constant mensen in, maar ik word ook opgehouden door de vele drukke drankposten. In een ritme kom ik niet; de tempowisselingen, maar ook de kinderkopjes zijn een aanslag op mijn beenspieren. Kramp ligt om de hoek en het afzien is groot. Dan blijft één optie over: Groots Genieten...!

Met z'n drieën richting de finish!!
(Foto: Petra)

Finish

Jeetje, wat gaaf zeg! Frank en Rob wachten me op, en vervolgens lopen we met z'n drieën naar de red/black carpet, de fameuze laatste meters van de Ironman. Met de armen in de lucht worden we als helden binnengehaald. We did it! Eindtijd marathon: 3.18.34.

Fraaie medaille!
(Foto: Roel Smeets)

Echte helden #Heroes

Maar de echte helden? Dat zijn uiteraard de Ironmannen en Ironvrouwen die het hele traject afleggen. Ik zag al enorm af tijdens mijn marathon (zeker de laatste twee rondes), maar dat staat in schril contrast met de inspanningen van deze helden. Voor alle deelnemers: Chapeau!!

Ook een speciaal woord van dank richting de vele vrijwilligers: Jullie zijn top!

Bemels Beste Boeren Bergloop

Warming-up

Zondag 2 juli. Ideaal loopweer, denk ik, als ik samen met Guy Maas Bemelen binnenpeddel. Het is ouderwets gezellig in 'Mooi Bemelen'. Je kunt hier letterlijk lopen voor een appel en een ei (helaas vergeet ik deze op te halen na de finish).

Uiteraard zijn er veel bekenden, onder wie mede Zoondagsluipers Guido Penders (voor hem een thuiswedstrijd), Martijn Tennekes, Micha Juffermans en Rob Brugman. Rob is helaas niet fit en zorgt vandaag voor de support, de foto's en video's. De rest maakt zich klaar voor een sterke prestatie. Mijn raceplan is eenvoudig: finishen binnen het uur!

Effe bijkletsen met Jorim Scheele bij de start. Voor me twee snelle mannen uit Eindhoven:
Casper van den Putten en Martin Mom.
(Foto: Rob Brugman)

Start

Na het knallen van het kanon (de derde lucifer was raak...) schiet Casper van den Putten er meteen vandoor. Jorim Scheele en Jos Timans zetten de achtervolging in. In de eerste kilometer mag ik eerst Bemels Snelste (Guido Penders) voorbij. Na de eerste kilometer vormt er zich een mooi groepje met Martin Mom, Erik Houben, Roger Heiligers, Luc van Es, Floris Goesinnen en ondergetekende. Na vier kilometer versnelt Martin en probeert Luc te volgen. Floris en ik blijven als duo over, het groepje was blijkbaar al flink uitgedund. De eerste vijf (stijgende) kilometers gaan in 18.26.

Martin Mom versnelt na 4k.

Dwars door de koeienstal

BBBB is ook een 'boerenloop' en de passage dwars door een koeienstal illustreert dit. Het levert fraaie plaatjes op en geeft een aparte aromatische ervaring. Het hoort erbij en vandaag voelt alles goed. 

Dwars door de koeienstal...

Het lukt om de kilometers na de koeienstal te versnellen en ik passeer het 10k-punt na 36.48 (voor op schema; drie vingers omlaag!!). Maar ik reken me nog niet rijk en ook Floris weet het, de beruchte beklimming van de Bemelerberg (onverhard) wacht op ons. Het is ook een verrassing wat we bovenaan te berg qua parcours zullen aantreffen. Het heeft namelijk de afgelopen dag en nacht flink geregend en dan kan het nat, glad en 'pratsjig' zijn. Tot nu toe ben ik blij met mijn schoenkeuze (Racers i.p.v. trail oftewel SuperSofts i.p.v. regenbanden).

De klim

Tijdens de beklimming van de Bemelerberg komen zowaar Luc (?!) en Jorim (?!?!) weer in beeld. Mannen die ik normaal gesproken absoluut niet kan volgen. Dat geeft vertrouwen en sterkt de wil om er nog eens flink voor te gaan.

Finish

Het is bovenop gelukkig goed begaanbaar en ik probeer Luc en Jorim in het vizier te houden. Dat lukt vrij aardig en ik weet naar Floris een klein gaatje te slaan. In de afdaling richting Bemelen passeer ik Jorim. Die moedigt me nog eens aan, maar Luc kan ik niet meer achterhalen. Ik finish als 5e (!) in een tijd van 56.44 (!!). Dat is ver boven verwachting, ik weet mijn persoonlijk parcoursrecord met maar liefst 4 minuten te verbreken (was 1.00.52).

Ook de nazit in Bemelen is gezellig. Remko Rinia heeft bij de 7,5k zijn goede vorm onderstreept (wat heet!) met een parcoursrecord (3.19/km gemiddeld). Guy is, met ook een prachtige tijd, tweede geworden en Didier Frambach derde.

Bij de 15k wint Casper van den Putten met overmacht, voor Martin Mom, die knap naar de tweede plek is gelopen. Jos Timans maakt het podium compleet.

Guido Penders prolongeert zijn titel als Bemels Snelste: gefeliciteerd!

Bemelen, het was een goeie ;-)

Tot volgend jaar!

Maastrichts Mooiste 2017

Warming-up

Zondag 12 juni. Zoals voorspeld is het al vroeg warm als ik samen met Ronald van den Hoven richting centrum peddel. Heerlijk zo'n wedstrijd in eigen stad; wedstrijdkleding al aan, Racers aan de voetjes en het startnummer al op de borst. Een warming-up is in deze temperaturen nauwelijks nodig, maar we lopen even voor de vorm op en neer.

Ondanks de hitte heb ik ambitieuze plannen, ik wil de tien Engelse mijl (16,097 km) graag afleggen binnen de 1.02.00. Dat zou betekenen dat ik mijn eigen parcoursrecord met meer dan 2 minuten ga verbreken; moet kunnen ;-)

Het is rustig in startvak A (bedankt Jan Smeets van Lopers Company Maastricht; goed geregeld!). Ruim tijd nog voor wat fotomomentjes met BM'er Jo Schoonbroodt en BN'er Erben Wennemars.

Op de foto met Erben en Jo.
(Foto: JustGoo)

Close-up in het startvak, met op de achtergrond Erben Wennemars (links) en
Vincent Nardozza (rechts)
(Foto: Laurens Bouvrie)

Start

Om 10.00 uur worden we (startvak A) weggeschoten met (dan nog) aan mijn zijde topfavoriet Ricardo Floris. Die is, naar verwachting, snel vertrokken en zie ik pas weer terug als gastheer van de Kinderloop, waar mijn dochters aan deelnemen. Didier Frambach en Vincent Nardozza kunnen hem enigszins volgen (zij vormen samen ook de top 3).

Ik probeer, op gepaste afstand, een leuk tempo te hanteren en hobbel met Luuk Janssen richting Sint Pieter. 

Startfoto met vooraan Ricardo Floris.
(Foto: Laurens Bouvrie)

ENCI-bos en Kanne

De eerste klim van de dag is richting het ENCI-bos. Ik kan hier nog lachen (zie foto), maar de lichaamstemperatuur begint al aardig op te lopen. Gelukkig is bovenaan een drankpost en mogen we daarna door het enigszins koele bos. 

Bovenaan de eerste klim; ik kan nog lachen :-)
(Foto: Raoul Spronken)

Na het bos en het plateau, volgt de passage door Kanne. Ik krijg hier Dieter Jooken (nummer 4 in de wedstrijd) in het vizier en probeer langzaam naar hem toe te lopen.

Ik passeer het 10 km-punt in een tijd net onder de 39 minuten (38.53).

Bovenaan de Dalingsweg (klim!) staat Roger Rousseau, die me aanmoedigt en me vertelt dat ik Dieter nog kan pakken.

Finish

Dieter blijkt echter een prima daler en ik zit aan mijn taks. De warmte heeft zijn werk gedaan en ik kan mijn kilometertijden maar moeilijk onder de 4.00 min krijgen. Ik sluit wel aan bij Dieter, maar dit komt doordat hij de route niet goed kent en bij elk kruispunt lijkt te twijfelen. In de laatste kilometer versnelt hij nog een keer en kan ik echt niet meer volgen. Ik finish solo op plaats 5 (!) in een tijd van 1.01.52 (!!). Super blij mee! 

Dit geeft veel vertrouwen voor mijn volgende doel: Bemels Beste Boeren Bergloop (15k) lopen binnen het uur.

Semi-marathon Visé

Warming-up

Lekker lopen! Dat is wat ik me voorneem terwijl ik samen met Harry van der Aart warmloop voor de halve marathon van Visé (Maasmarathon). Een week eerder had ik het nog over 'Als een gek beginnen!' en 'Doorkomen in een nieuw persoonlijk record 10k'. Maar de gemoedelijke sfeer, het warme lentezonnetje en de flinke wind (wind op kop de laatste kilometers) brengen me op andere gedachten. 

Relaxet keuvelen aan de start. Rechts Peter Vossius.
(Foto: Gilbert Simal)

Met 1096 deelnemers mag je deze wedstrijd goed bezet noemen. Aan de start tref ik Bas Vankan, zijn eerste wedstrijd (!) en Peter Vossius, waarmee ik nog een groot stuk heb gelopen tijdens de marathon van Rotterdam (hij finishte in 2.49.47!). Ook aan het vertrek enkele Afrikaanse vrienden (Kenia en Ethiopië), die flink gas gaan geven (zeker en vast); premie aan de streep is namelijk 500 euro (amai!!).

Start

Zoals verwacht wordt het veld de eerste kilometer flink uiteengeslagen. De Keniaan en Ethiopiër verdwijnen aan de horizon en ik zwem tussen de linies op ongeveer plek 10. Nu is het zaak om een leuk groepje te vormen en een mooi tempo te vinden. Ik sluit aan in een groepje met Peter Vossius, een Fransman en wat Walen en we draaien een gemiddelde van 3.45/km. De eerste 10k gaat in 37.17. 

Eerste kilometer; op zoek naar een groepje.
(Foto: Sportograf.com)

Gewoon lekker lopen!

Na tien kilometer lopen de Fransman en een Waal, die luisteren naar de namen Doménico Théry en Cédric Defawes (waarvan akte) langzaam van ons groepje weg. Het tempo zakt wat

in, daarom zet ik me even (2 km) op kop en probeer het heilige vuur in de groep weer wat aan te wakkeren. Een echte tempoversnelling zit er bij ons blijkbaar niet in. Ik kan nu kiezen om alleen het gat te dichten (tegen de wind in) of meelopen in de groep. Ik kies voor het laatste: gewoon lekker lopen!

Kopwerk verrichten. Links Peter Vossius.
(Foto: Sportograf.com)

Finish

Vanaf kilometer 18 zetten een paar Walen aan en dat is goed voor het gemiddelde. Het wordt zowaar een beetje een strijd en kan er zelfs van genieten. Temeer omdat ik al 6 kilometer heb lopen sparen en weet dat ik nog veel over heb. Na kilometer 19 zeg ik 'Toedeledoki!' en demarreer ik weg uit het groepje. Ik kijk nog even om en spoor de mannen aan ('Allez!'), maar ik merk dat volgen voor hen lastig is en vervolg solo mijn weg.

Finishfoto.
(Foto: Sportograf.com)

In Visé pers ik er nog een verdienstelijke sprint uit en finish ik in een tijd van 1.20.21 (8e plaats overall, 4e M35). Ik heb lekker gelopen: mission accomplished!

Nazit

Na de aankomst is het in Visé goed toeven. Ik tref op een gezellig binnenterrein (met drank en spijzen!) de mannen van de hele marathon. Jo Schoonbroodt (onze grijze Keniaan) heeft op z'n 67e zijn 67e (!) marathon onder de 3 uur gelopen. Ook de andere Limburgse mannen, o.a. Roger Vrancken, Iwan Theunissen, Erik Haakma en Peter Kohlen mogen trots zijn op hun prestaties: Chapeau!

Treechloop 2017

Warming-up

Kleinschalig, gezellig en uitstekend georganiseerd: de Treechloop in een notendop. Start/finish slechts 10 minuten fietsen van huis en warmlopen in een stralend zonnetje; dan kan de dag eigenlijk niet meer stuk. 

Strijdplan vandaag is simpel; de eerste 3 kilometer zijn vlak (gecontroleerd rammen), dan de Treechberg 2.0 (relatief herstellen), vervolgens plateau Sint Pietersberg (tempo maken) en bergaf via Zonneberg en Slavante naar de finish (ongecontroleerd rammen).

Keuvelen over het #ASICSFrontRunner-weekend tijdens het warmlopen.
(Foto: Frank Ubaghs)

Start -  Treechberg 2.0 - Plateau

Een paar honderd meter na de start zijn de kaarten al geschud; Willy Peter is de sterkste vandaag en ik volg (met wat anderen in mijn kielzog) op gepaste afstand. Ik blijf Willy volgen tot op de top van Treechberg 2.0, maar daarna is deze vogel gevlogen. Ik probeer het tempo op het plateau zo hoog mogelijk te houden en dat gaat redelijk. Het spannendste stukje moet dan nog komen...

Richting plateau.
(Foto: Marie-José Theunissen)

De kunst van het 'verlopen'.

Mannen gaan over het algemeen prat op hun richtingsgevoel. Ik niet. Ik verdwaal bij wijze van spreken nog in een parkeergarage. Tijdens het hardlopen is dat geen handige eigenschap. Zo maakte ik al extra meters tijdens de Annendaalloop (bij de 5km!), de Poort naar het Heuvelland, de Disloop in Sittard en de Geuldalloop. 

Mijn route (lichtgroene lijn) en de officiële route (donkere lijn).
Bron: Strava van Jo Schoonbroodt.

En ook vandaag is het raak. Roger Rousseau staat na een kilometer of acht klaar voor wat bemoedigende woorden en hij loopt een stukje mee. Een vrijwilliger informeert ons over de route ('Aan het einde rechts!') en we vervolgen onze weg. Roger twijfelt nog en dit blijkt niet onterecht. Na een vaag rondje door het weiland zien we rechts (voor mijn gevoel een 'shortcut') de nummer 3 en 4 (Robert Willemsen en Robert Smit, red.) naderen.

Een mentaal tikkie (van jewelste), maar Roger helpt me daar snel overheen: 'Doorlaope!' Het tempo wordt opgejaagd richting de 3.30/min en dat moet uit m'n tenen komen. Lopen blijft een mentaal spel; je kunt meer dan je denkt. Zodoende lukt het om weer een meter of 100 voorsprong te nemen op Robert&Robert. 

Laatste meters richting de finish.
(Foto: Kevin Kruijntjens).

Finish

Na Slavante zwaait Roger af (bedankt!) en mag ik nog het laatste rechte stuk richting finish. Ik word inderdaad tweede (44.02) achter Willy Peter (42.47) en voor Robert Willemsen (44.20). Met haar perfecte gevoel voor timing komt Yvonne aangefietst om de gewonnen bloemen in ontvangst te nemen ;-)

Bloemenhulde: midden Willy Peter, rechts Robert Willemsen.
(Foto: Yvonne Pijnenburg)

Marathon Rotterdam 2017

D-Day

9 april 2017: D-Day: MARATHON ROTTERDAM.

Ik ben er klaar voor. 

300%!!!

Drie maanden specifieke voorbereiding.

Meer dan 1000k op de teller.

D-Day!!

RTL (Running Team Limburg)

Met Jo Schoonbroodt als ongekroonde captain reist het bonte RTL-gezelschap weer af richting Rotterdam. Dit jaar weer met Kitty Küsters als chauffeur en navigator, Rodjer van de Merwe als organisator en verder o.a. Cor Bos, Bianca van Bree, Ron Paes en Walter Tenboske. Ruim op tijd komen we aan in Rotterdam, waar zelfs nog tijd is voor een groepsfoto.

Running Team Limburg 2017

Brothers in Arms

In startvak C vormt zich als snel een mooi groepje met grootse plannen. Ik wil graag een tijd lopen van 2.50 en heb voor het thuisfront het volgende schema achtergelaten om te vergelijken met de live-tracker, de app van Marathon Rotterdam. Lang leve het optimisme:

Brothers in Arms: v.l.n.r. Roger Vrancken, Iwan Theunissen,
Jo Schoonbroodt, Dave van Bogaert en ik

5k: 20.00

10k: 40.00

15k: 1.00.00

20k: 1.20.00

21,1k: 1.24.30

25k: 1.40.00

30k: 2.00.00

35k: 2.21.00

40k: 2.42.00

42,2k: 2.50.00

We nestelen ons vooraan in het startvak en genieten van de sfeer en Lee zijn vertolking van 'You'll Never Walk Alone'.

Flow (not)

Vorig jaar liep ik de eerste 30k in ongeveer 2 uur. Dit jaar ook, het grote verschil zit in de vanzelfsprekendheid. In 2016 liep ik het gewenste tempo al keuvelend en dollend, dit jaar moet ik vanaf het eerste moment ervoor werken. Het gaat niet vanzelf, geen flow, geen niks. Geen ontspanning (zie foto). Daadwerkelijke doorkomsten tot en met 30k:

Werken tijdens de eerste kilometers, links Iwan Theunissen

5k: 20.08

10k: 40.16

15k: 1.00.22

20k: 1.20.31

21,1k: 1.24.55

25k: 1.40.40

30k: 2.01.41

Het harde werken eist na 30k zijn tol. Ik kan het tempo niet meer volhouden. Mijn kilometertijden lopen langzaam op. Van gemiddeld 4.00/km de eerste 29k, naar 4.12, 4.13, 4.21, 4.28, 4.38 enzovoorts. Ik kan niet stabiliseren, alleen accepteren. Accepteren dat het er vandaag niet in zit.

hardloopsupporter.nl, oftewel #nevergiveup 

Het publiek blijft geweldig. Wat een sfeer! Het is gek, maar met het wegzakken (doorkomst 35k: 2.24.40, 40k: 2.50.52) van het tempo krijg ik veel meer oog voor wat om me heen gebeurt. Alles doet pijn, maar de (vast goed bedoelde) aanmoedigingen maken het draaglijker. Opmerkingen als (denk hier een Rotterdams accent bij):

'Kom op Roel! Ziet er fan-tas-tisch uit jonguh!!'

'Roelie! Topper! Lekker ontspannen! Nog een klein stukkie!'

Hoogtepunt van de aanmoedigingen blijft toch de straat met schermen van hardloopsupporter.nl. Hier krijg ik van mijn dochters nog een welkom duwtje in de rug ('Papa rent weer mee! Olé! Naar de finish, oké! Yeah!'). 

Ontspannen richting de finish. Er kan zelfs een lachje vanaf ;-)

Het fenomeen: Jo Schoonbroodt

Mijn gedachten gaan in de laatste kilometers ook uit naar mijn Brothers in Arms. Waar blijven bijvoorbeeld Dave van Bogaert, Rodjer van de Merwe, Roger Vrancken en Jo Schoonbroodt? Jo verwacht ik eigenlijk het minst, door Achilles-malheur is finishen voor hem al een uitdaging geworden.

Maar wie passeert er na een kilometer of 38 als eerste? Uiteraard. Jo! Hij roept me nog een aanmoediging toe, en racet voorbij. Roger Vrancken (eindtijd 3.01.26) volgt na een kilometer. Rodjer zie ik vlak voor de finish aan de kant staan (uitgestapt met maagproblemen) en Dave (eindtijd 3.21.55) is net als ik de man met de hamer tegengekomen. 

Jo, boegbeeld van marathonminnend Nederland, loopt een tijd van 2.57.32 en wordt 1e bij de categorie M65!! Iwan, die vanaf kilometer 30 uit mijn beeld is verdwenen loopt ook naar een zeer verdienstelijke tijd: 2.51.50.

Blik naar de klok.

Finish

En ik? Ik finish uiteindelijk in een tijd van 3.03.32. Teleurstelling overheerst. Natuurlijk is het een fraaie tijd, maar als je voor 2.50 komt, valt het gewoon tegen.

Nu, een paar dagen later, ben ik vooral trots op het feit dat ik niet heb opgegeven. Het gevoel van ik loop NOOIT, maar dan ook NOOIT, dus echt NOOIT meer een marathon!! begint ook weer weg te ebben. Op naar het volgende doel!

Roel showt medaille

Venloop 2017

Zondag 26 maart. Tijd voor de Venloop halve marathon: een waar loopfeest! Inwoners van Venlo, Tegelen, Steyl en Hout-Blerick staan massaal langs het parcours en maken er overal een feestje van. Een soort van Elfstedentocht aan de Maas. Niet in de vrieskou, maar in een heerlijke lentezon.

Met de Espace van Rob Brugman volgeladen (Micha Juffermans, Jorim 'Goldwing' Scheele en supporter Lars zijn ook van de partij) wordt koers gezet richting Noord-Limburg. We parkeren bij stadion 'De Koel' en lopen rustig richting de start. De Venloop is een massaal evenement, maar alles is tot in de puntjes geregeld. 

In goed gezelschap (v.l.n.r. Rob, Jorim, Roel en Micha).
(Selfie: Rob)

Het is zo'n dag waarop alles mee zit. De zon schijnt, ik verkeer in prima gezelschap en ben helemaal in het nieuw, met dank aan Lopers Company Maastricht van Jan Smeets. Ik voel me ook goed, een reden te meer om te gaan denken aan een persoonlijk record (is 1.18.32, Venloop 2016). Tijdens het indribbelen met Rob ontvouw ik mijn strijdplan van vandaag: 18.15 (5k), 36.30 (10k), 54.45 (15k), 1.13.00 (20k) en dan moet ik, wat verval ingecalculeerd, ergens rond de 1.17/1.18 kunnen finishen. Rob gaat voor een tijd rond 1.30 met een 'negative' split.

Inspiratie voor de start.
(Foto: Venloop)

Ik mag vandaag starten vanuit het oranje startvak; dat betekent direct achter toppers als Michel Butter, Susan Krumins en Jorim Scheele. Het startschot klinkt en ik probeer een lekker ritme te vinden. Ik sluit aan bij een groepje en we passeren voor de eerste keer De Parade; de fameuze finishstraat van de Venloop (uitgeroepen tot mooiste finishstraat van België en Nederland in 2016).

Ausverkauft!
(Foto: Venloop)

De eerste 5k gaat in 17.57. Prima op schema dus. Het lukt me om vrij 'ontspannen' kilometertijden te lopen van onder de 3.40. Na de 10k (36.12) lig ik nog steeds op mijn voorgenomen schema en koers ik dus af op een PR. Ik merk echter dat het tempo van mijn groepje afneemt. Kilometer 12 (3.44) en 13 (3.42) gaan langzamer dan het voorgenomen tempo (< 3.40) en ik maak een keuze. Ik probeer over te steken naar een groepje 200m voor me (met o.a. Bert Vanwersch). Door mijn versnelling weet ik mijn kilometertijden weer onder de 3.40 te krijgen (3.39 haha). Het 15k-punt passeer ik na 54.44; so far so good. 

Solo door 'n drankpost...
(Foto: sportinvenlo.nl)

Ik nader het groepje van Bert, maar daar blijft het bij. Ik loop de laatste 7k solo. Alleen lopen is pittig, zeker in het laatste deel van dit parcours, waar de wind op kop staat. Mijn tempo zakt langzaam richting 3.45/km, maar ik ben er bijna. En bijna betekent 'De Parade'. Hier word je gedragen door het publiek. Opgezweept door het geluid van toeters, ratels, carnavalsbeats en de geur van bier, wijn en snacks in het vet. Het lukt me om nog licht te versnellen en finish in 1.17.45! Persoonlijk record!

Jorim blijkt vlak voor me gefinisht te zijn (1.17.29) en feliciteert me met m'n prestatie. Hij heeft, na zijn winst bij de CPC 10k, door een blessure minder kunnen trainen en vandaag (helaas) niet voluit kunnen lopen. Voor Micha Juffermans ook een PR (1.29.06), zijn eerste halve marathon en gelijk een tijd onder de 1.30. Ook Rob levert een mooie prestatie, ondanks malheur aan de voet (verslag Rob).

Nu is het tijd om rustig aan te doen (taperen!!). Over twee weken het grote doel: Marathon Rotterdam!

Stevensloop 10k

Stevensloop 10k: Mijn naam is 'Haas' 

1haas (meervoud: hazen)1(de; m) zoogdier met lange oren en achterpoten dat leeft in open gebied: lopen als een haas zeer snel2(de; m,v) hardloper die, zonder het oogmerk zelf te winnen, in een wedstrijd vooroploopt om het tempo hoog te houden

Zondag 19 maart. De Stevensloop (10k) staat op het programma. Na een rustige nacht (het muizengif heeft uiteindelijk geholpen; hoera!) wordt koers gezet richting station Maastricht. Hier tref ik 'Zoondagsluipers' Rob Brugman en Guido Penders. Samen weten we succesvol in te checken voor een informatieve treinreis richting Nijmegen.

U kent dat wel; gesprekken over melkzuur, anaerobe drempels, bietensap, nitraatrijk voedsel, stoïcijns staren tijdens fotoshoots, et cetera. 'Small talk' voor mannen van rond de veertig met een gezamenlijke hobby. Uiteraard wordt ook het wedstrijdplan besproken. Guido en Rob willen gaan voor een PR, het liefst een tijd onder de 39 minuten. Mijn naam is vandaag 'Haas'; een lekker tempootje lopen en genieten.

We kleden ons om in het ROC Nijmegen, alles is bij de Stevensloop trouwens prima geregeld. Als we richting start lopen worden we geconfronteerd met een fikse wind. Dat wordt een uitdaging, want we mogen een paar keer de Waal oversteken en dan gaat de wind zeker een rol spelen.

Pre-start selfie met links Rob Brugman en in het midden (d'n drekmaan) Guido Penders

In het startvak staan we samen met olympisch atlete Jip Vastenburg; altijd leuk. Het startschot klinkt en we mogen op weg. Guido gaat er als de spreekwoordelijke haas vandoor (wie is hier de haas?). Ik zet de achtervolging in weet hem te overtuigen dat een tempo van 3.20 /km iets te optimistisch is. Ik kijk om en zie Rob op 10 meter volgen. Ik twijfel even, want ik voel dat Rob dit tempo niet gaat volgen vandaag. Ik besluit om het afgesproken tempo te gaan lopen. De eerste kilometers gaan zelfs 3.45 /km gemiddeld. 

1e kilometer. Links Guido Penders en in het groen Rob Brugman.

Na kilometer 5 (3.35) merk ik dat het tempo langzaam moeizamer wordt. Guido en ik passeren wel meerdere lopers en dat werkt motiverend. Maar dan krijgen we de Waalbrug met de wind vol op kop, hier lopen we een moeizame negende kilometer (4.01).

Het laatste stuk schreeuw ik Guido vooruit en we finishen gezamenlijk in een mooie tijd van 38.21. Een strak nieuw persoonlijk record voor Guido: chapeau!

Rob kan zijn huzarenstukje van vorig jaar (39.41) niet herhalen, maar finisht op een zeer verdienstelijke 3e plaats M45: hulde!! Ik heb echt genoten van deze wedstrijd en ik voelde me erg sterk. Ik verheug me enorm op de Venloop van volgende week: 21k rammen!

Genieten richting de finish met op de achtergrond Guido Penders. 

Parketreus Run Stein 10k

Parketreus Run Stein 10k: PR? Gone with the wind!

Zondag 5 maart 2017. Deze datum heb ik met hoofdletters en rood omlijnd in mijn digitale agenda staan. Een belangrijk meetmoment richting Marathon Rotterdam en ik droom stiekem van een nieuw persoonlijk record op de 10 kilometer. Mijn huidig PR heb ik immers een jaar eerder in Stein gelopen (35.08). Nu wil ik een 34'er.

Ik ben gemotiveerd. Wat heet?! In de dagen voorafgaand aan deze wedstrijd heb ik Rocky I, II, III en IV (Adrian!!) gekeken. En op het laatst ook nog even The Fighter voor een extra portie motivatie. Slecht geslapen, maar dat is al weken zo door een muizenplaag boven het plafond van mijn slaapkamer. Echte doerakkers, die muizen, daar kan zelfs het gif van de muizendokter (www.muizendokter.nl) niet tegen op! Daarnaast heb ik uiteraard flink getraind, waaronder wat duizendjes op de baan in een flink tempo (3.22).

Ik heb zelfs mijn eerste Instagram-post ooit in het teken van mijn PR-plannen gezet: 

Klaar voor Stein 10k #beweeg2017 #beatyesterday #prtime

Samen met Jo Schoonbroodt en Roger Kempinski ('Hoeveel hardlopers heten er wel niet Roger?' aldus mijn vrouw Yvonne) reis ik af richting het Steinerbos. Jo en Roger, twee krijgers die zich deze zondag gaan wagen aan de Ultraloop (6 uur rondjes lopen en proberen zoveel mogelijk kilometers af te leggen). 

Op weg naar de start kom ik uiteraard bekenden tegen. Vincent Nardozza, die zich in 2016 heeft overtraind en ook nog eens zijn enkel heeft gebroken tijdens het paintballen (amai!), is op zoek naar wat wedstrijdgevoel en een beetje afzien. Mooie instelling! Roger Brandts gaat ook op PR-jacht, samen met Bas Utens en Kevin Kruijntjes (zijn eerste 10k-wedstrijd, hulde!). Zij worden vergezeld door trainer en motivator Héctor Rubio Carrillo. Verder zijn ook Roger Vrancken, Roger Heiligers en Renée van Es-Vranken van de partij in Stein. Allemaal klaar voor 4 rondes van zo'n 2500 meter.

Start van de Parketreus Run 10k
(foto: Fons Verhoeve)

Om 10.45 uur klinkt het startschot en probeer ik niet al te snel van start te gaan. Er staat een stevige wind in Stein en die gaat vast nog een rol spelen. Niet met krachten smijten in het begin dus. Na de eerste bocht vormt zich al snel een groepje. Ik vind aansluiting bij onder anderen Roger Heiligers, Philippe Devel, Vincent Nardozza en Stef Simons. De eerste kilometers gaan à 3.21 en 3.28; ik lig op PR-koers!

Maar dan... de bocht om en vol in de wind! Nu wordt het werken en komt het aan op wilskracht. Het groepje dunt uit en bij de eerste passage van de start/finish maakt Philippe Devel zich los van onze groep. Roger Heiligers gaat in de achtervolging en ik probeer de sprong naar Roger te maken maar blijf op een aantal meter hangen. Vincent gaat ook mee en neemt vervolgens de kop van ons duo richting Roger. Kilometer 3 (3.36) en 4 (3.31) bieden nog enigszins perspectief op een PR maar kilometer 5 (3.44) gooit roet in het eten. Deze kilometer is het weer flink rammen tegen de wind in en ik moet Vincent nu laten gaan.

In de slipstream van Vincent Nardozza
(foto: Fons Verhoeve)

Door de relatief langzamere kilometers tegen de wind in is een nieuw persoonlijk record uit het zicht verdwenen, maar ik probeer de schade te beperken en ook de afstand tot Vincent, die nu is aangesloten bij Roger Heiligers, respectabel te houden.

De laatste ronde leg ik solo af en ik finish achter Philippe Devel (34.13), Vincent Nardozza (34.58) en Roger Heiligers (35.04) op de vierde plaats, eindtijd 35.28 (20 seconden langzamer dan vorig jaar).

'Hazen' voor de deelnemers van de Ultraloop met in het midden #ASICSFrontRunner Jo Schoonbroodt

Al met al ben ik hartstikke tevreden. Ik heb weer mee kunnen strijden voor het podium en dit is mijn tweede beste tijd ooit gelopen op de tien kilometer! Ik weet ook dat er nog mooie wedstrijden komen (Stevensloop, Venloop, Marathon Rotterdam), waar ik goed voor de dag kan komen met mijn huidige vorm.

Als toetje loop ik nog 'even' 20 kilometer mee met de helden van de Ultraloop. 

Danikerbosloop 2017

Danikerbosloop: 10 mijl 'genieten'!

To Daniker, or not to Daniker? Dat was de vraag die afgelopen dinsdag door mijn hoofd speelde tijdens mijn herstelloop van de Bergrun in Vijlen. De 30 kilometer en 775 hoogtemeters door de Vijlense bossen hadden hun sporen nagelaten (spierpijn!). De bosloop in Daniken was me vorig jaar echter goed bevallen (de extreem blubberige versie), dus inschrijven maar!

Samen met #ASICSFrontRunner Jo Schoonbroodt (wat we toen nog niet wisten!) werd zondagochtend koers gezet richting manege Ten Eysden in Geleen. Voor het omkleden verkozen we de kantine boven de paardenstal, om even later een frisse bries te trotseren tijdens een korte warming-up. 

Veel bekenden aan de start in Daniken, onder anderen Nicole Warnier, Rodjer van de Merwe, Roger Heiligers, Micha Juffermans, Roger Vrancken en 'Bemels Snelste': Guido Penders.

De bosloop begint met een kleine opwarmrondje van ongeveer een kilometer en vervolgens 4 grotere rondes (opgeteld 16,1 km oftewel 10 Engelse mijl). De 5 km, 5 mijl en 10 mijl starten gelijktijdig waardoor het begin druk en enigszins onoverzichtelijk is. Ik drom met de meute mee en er vormt zich een klein groepje. Vlak voor ons loopt Patrick Deumens, een mooi richtpunt tijdens het eerste deel van de race. Ik probeer bij het eerste stuk vals plat omhoog de afstand tot Patrick gelijk te houden en door deze kleine tempoversnelling breekt het groepje en loop ik al snel alleen. Nu begint het stevigere klimwerk, maar echt dichterbij kom ik niet. Dat lukt me wel in de afdalingen; mijn trainingen met Jo en Roger (Rousseau) beginnen hun vruchten af te werpen. 

In de afdaling steeds dichter achter Patrick Deumens.

De eerste ronde gaat in 15.21 en ik weet nu definitief bij Patrick aan te sluiten. In de verte zie ik Roger Heiligers lopen, op dat moment nummer 2 in de wedstrijd. Voor hem ligt Maciek Miereczko, maar deze snelle Duitser heb ik überhaupt niet gezien. In de afdaling van ronde 2 loop ik langzaam weg bij Patrick (tijd ronde: 15.32) en lig ik op koers voor een podiumplek. Mooi natuurlijk, maar er zijn nog twee rondes te gaan, enfin, nog genoeg kilometers af te leggen.

Iedere ronde kent twee beklimmingen en twee afdalingen door het bos. Beide afdalingen zijn uitdagend, maar worden nog uitdagender door de (gedubbelde) lopers op het parcours. Gelukkig is er veel begrip en houdt iedereen rekening met elkaar. Aan het eind van ronde 3 (15.40) hoor ik omroepen dat Roger Heiligers nog niet zeker is van plek twee. Dat lijkt me ietwat overdreven maar ik zie hem inderdaad lopen en het gat tussen ons is wat kleiner geworden. Het lukt me niet om het gat verder te dichten, maar ik ben dik tevreden, temeer omdat ik zie dat de afstand naar Patrick Deumens groter wordt.

Ik voel me nog prima en dat is na de aftakeling van vorige week pure winst. De laatste ronde gaat ietsje sneller dan ronde 3 (15.34). Mijn eindtijd 1.06.09 (4.05 km/min gemiddeld, 14,6 km/u). Derde!

Onze Duitse vriend Maciek blijkt het parcoursrecord van Roger Smeets uit de boeken te hebben gelopen (59.47), waarvoor veel respect. Ik ben veel sneller dan de Mega Blubber Powerrace van vorig jaar (1.11.34), maar de omstandigheden waren deze editie vele malen beter.

Na de wedstrijd neem ik uitgebreid de tijd om te evalueren, onder het genot van een kopje koffie en een stukje Limburgse vlaai. Helaas ben ik daardoor ietsje te laat voor de prijsuitreiking, maar gelukkig mag ik de bloemen alsnog meenemen richting Maastricht!

Bergrun Vijlen 30k

Over hongerklop en de man met de hamer...

Zondag 12 februari 2017. Er staat een duurloop van 30 kilometer op m'n marathonschema, en laat die nu net samenvallen met de Bergrun in Vijlen... Toeval bestaat niet, dus vooruit met de (berg)geit! Op naar camping De Rozenhof op de Camerig; de fraaie start- en finishlocatie van dit evenement. 

Bergrun Vijlen zag vorig jaar het levenslicht als estafetteloop en biedt dit jaar ook de mogelijkheid om de 30 kilometer (3 rondes van 10 km) solo af te leggen. Bert Vanwersch (Transalpine-bedwinger!!) heeft een fraai parcours uitgestippeld door de Vijlense bossen en dan weten we hoe laat het is: HOOGTEMETERS! 775 meter in totaal, daar komt de gemiddelde Limburgse trail bij lange na niet aan. 

Fraai uitzicht bij camping De Rozenhof op de Camerig.

De wedstrijd start om 13.00 uur; dat vind ik een lastig tijdstip, want mijn lunch schiet er bij in (ik eet liever niets binnen twee uur voor de start). Aangekomen bij de start tref ik Dave van Bogaert, die net als ik de 30 km als training aangrijpt voor zijn marathonavontuur. We weten niet zo goed wat het parcours voor ons in petto heeft, maar daar zullen we weldra achterkomen...

De eerste ronde begint met een stukje verharde afdaling van de Camerig, van rustig aan starten is geen sprake (1e km: 3.25). Dan mag het klimmen beginnen. De 2e en 3e kilometer pakken we de eerste 111 hoogtemeters, die kunnen we al afstrepen. Het gaat eigenlijk best lekker en ik passeer bergop wat estafettelopers, waaronder Micha Juffermans van team CBS. Ik houd Bert Vanwersch (team LG Vijlen) en marathontopper Jos Timans (team Bearsports) zelfs lang in het vizier en dat geeft de burger moed. Halverwege het eerste rondje sluit ik aan bij Kristof Declerck, een sympathieke Belg, die net als ik drie rondjes loopt. Alle meters bergop mogen we ook weer bergaf en dat gaat in een pittig tempo (max. 3.22 min/km). Tijdens een afdaling schat ik bijna een dwarsbalk verkeerd in, maar weet me ternauwernood te corrigeren. Roel Derckx (eveneens Transalpine-bedwinger!!), vandaag volger op de MTB met bemoedigende woorden (dank daarvoor!) stond klaar met zijn camera; wellicht spectaculaire beelden...?

Bij de eerste passage van de start/finish (ronde 1: 43.19) lig ik zowaar eerste en dat geeft de nodige energie voor de volgende beklimming. Ik probeer een hoog ritme te lopen (een klein verzetje bergop) en ik voel me nog altijd fris en fruitig. Na 15 km neem ik even tijd voor een gelletje. De tweede beklimming van ronde 2 passeer ik Myriam Demas (bedankt voor de foto onderaan mijn blog!) maar Kristof zit me op de hielen. Dichtbij De Rozenhof volgt een paar kilometer door een paar weilanden en (vervelende) draaipoortjes. Kristof is komen aansluiten en gaat bij de volgende passage van de start/finish d'r op en d'r over (ronde 2: 41.58). 

Kristof heeft er zin in en duidelijk nog veel over; hij verdwijnt al snel uit het zicht. Bij de voorlaatste lange klim voel ik langzaam alle kracht uit mijn benen vloeien. Ik word licht in mijn hoofd en zweef (lees: strompel/kruip) verder naar boven. Ik heb een serieuze hongerklop! Vaak over gehoord bij wielrenners, niet fijn om daadwerkelijk mee te maken. De tank is leeg. De volgende drankpost (op 5 km van de finish: nog 5 km!!) grijp ik aan om bij te tanken (sportdrank) en ik hamster banaan, sinaasappel en gevulde koeken (een stuk of drie) al was ik Coco (de Syrische hamster van mijn dochters, red.). Te laat natuurlijk, de man met de hamer heeft me neergesabeld, neergemaaid en onderuit geschoffeld. Roel Derckx steekt me ergens nog een hart onder de riem: 'Dit zijn de kilometers die bij de Venloop het verschil maken!'. 'Ik hoop 't!' weet ik nog net uit te brengen. Door het laatste weiland loop ik met opzet door ijskoud smeltwater om wakker te blijven. Eindelijk! Ik ben weer bij De Rozenhof. Ik finish zowaar als tweede (eindtijd: 2.16.17), maar ken een verval van zo'n 9 minuten in het laatste rondje (ronde 3: 51.00).

We zijn weer een ervaring rijker, zullen we maar zeggen. Na een welkome douche en de nodige zoute en zoete versnaperingen, weet ik de weg naar het podium te vinden. Kristof Declerck eindigde als eerste en een verraste Nick Bocken (we moesten hem uit de kantine halen) als derde.

Op het podium met Kristof Declerck en Nick Bocken.
(Foto: Myriam Demas)

Mijn medaille :-)