Danikerbosloop 2017

Danikerbosloop: 10 mijl 'genieten'!

To Daniker, or not to Daniker? Dat was de vraag die afgelopen dinsdag door mijn hoofd speelde tijdens mijn herstelloop van de Bergrun in Vijlen. De 30 kilometer en 775 hoogtemeters door de Vijlense bossen hadden hun sporen nagelaten (spierpijn!). De bosloop in Daniken was me vorig jaar echter goed bevallen (de extreem blubberige versie), dus inschrijven maar!

Samen met #ASICSFrontRunner Jo Schoonbroodt (wat we toen nog niet wisten!) werd zondagochtend koers gezet richting manege Ten Eysden in Geleen. Voor het omkleden verkozen we de kantine boven de paardenstal, om even later een frisse bries te trotseren tijdens een korte warming-up. 

Veel bekenden aan de start in Daniken, onder anderen Nicole Warnier, Rodjer van de Merwe, Roger Heiligers, Micha Juffermans, Roger Vrancken en 'Bemels Snelste': Guido Penders.

De bosloop begint met een kleine opwarmrondje van ongeveer een kilometer en vervolgens 4 grotere rondes (opgeteld 16,1 km oftewel 10 Engelse mijl). De 5 km, 5 mijl en 10 mijl starten gelijktijdig waardoor het begin druk en enigszins onoverzichtelijk is. Ik drom met de meute mee en er vormt zich een klein groepje. Vlak voor ons loopt Patrick Deumens, een mooi richtpunt tijdens het eerste deel van de race. Ik probeer bij het eerste stuk vals plat omhoog de afstand tot Patrick gelijk te houden en door deze kleine tempoversnelling breekt het groepje en loop ik al snel alleen. Nu begint het stevigere klimwerk, maar echt dichterbij kom ik niet. Dat lukt me wel in de afdalingen; mijn trainingen met Jo en Roger (Rousseau) beginnen hun vruchten af te werpen. 

In de afdaling steeds dichter achter Patrick Deumens.

De eerste ronde gaat in 15.21 en ik weet nu definitief bij Patrick aan te sluiten. In de verte zie ik Roger Heiligers lopen, op dat moment nummer 2 in de wedstrijd. Voor hem ligt Maciek Miereczko, maar deze snelle Duitser heb ik überhaupt niet gezien. In de afdaling van ronde 2 loop ik langzaam weg bij Patrick (tijd ronde: 15.32) en lig ik op koers voor een podiumplek. Mooi natuurlijk, maar er zijn nog twee rondes te gaan, enfin, nog genoeg kilometers af te leggen.

Iedere ronde kent twee beklimmingen en twee afdalingen door het bos. Beide afdalingen zijn uitdagend, maar worden nog uitdagender door de (gedubbelde) lopers op het parcours. Gelukkig is er veel begrip en houdt iedereen rekening met elkaar. Aan het eind van ronde 3 (15.40) hoor ik omroepen dat Roger Heiligers nog niet zeker is van plek twee. Dat lijkt me ietwat overdreven maar ik zie hem inderdaad lopen en het gat tussen ons is wat kleiner geworden. Het lukt me niet om het gat verder te dichten, maar ik ben dik tevreden, temeer omdat ik zie dat de afstand naar Patrick Deumens groter wordt.

Ik voel me nog prima en dat is na de aftakeling van vorige week pure winst. De laatste ronde gaat ietsje sneller dan ronde 3 (15.34). Mijn eindtijd 1.06.09 (4.05 km/min gemiddeld, 14,6 km/u). Derde!

Onze Duitse vriend Maciek blijkt het parcoursrecord van Roger Smeets uit de boeken te hebben gelopen (59.47), waarvoor veel respect. Ik ben veel sneller dan de Mega Blubber Powerrace van vorig jaar (1.11.34), maar de omstandigheden waren deze editie vele malen beter.

Na de wedstrijd neem ik uitgebreid de tijd om te evalueren, onder het genot van een kopje koffie en een stukje Limburgse vlaai. Helaas ben ik daardoor ietsje te laat voor de prijsuitreiking, maar gelukkig mag ik de bloemen alsnog meenemen richting Maastricht!

Bergrun Vijlen 30k

Over hongerklop en de man met de hamer...

Zondag 12 februari 2017. Er staat een duurloop van 30 kilometer op m'n marathonschema, en laat die nu net samenvallen met de Bergrun in Vijlen... Toeval bestaat niet, dus vooruit met de (berg)geit! Op naar camping De Rozenhof op de Camerig; de fraaie start- en finishlocatie van dit evenement. 

Bergrun Vijlen zag vorig jaar het levenslicht als estafetteloop en biedt dit jaar ook de mogelijkheid om de 30 kilometer (3 rondes van 10 km) solo af te leggen. Bert Vanwersch (Transalpine-bedwinger!!) heeft een fraai parcours uitgestippeld door de Vijlense bossen en dan weten we hoe laat het is: HOOGTEMETERS! 775 meter in totaal, daar komt de gemiddelde Limburgse trail bij lange na niet aan. 

Fraai uitzicht bij camping De Rozenhof op de Camerig.

De wedstrijd start om 13.00 uur; dat vind ik een lastig tijdstip, want mijn lunch schiet er bij in (ik eet liever niets binnen twee uur voor de start). Aangekomen bij de start tref ik Dave van Bogaert, die net als ik de 30 km als training aangrijpt voor zijn marathonavontuur. We weten niet zo goed wat het parcours voor ons in petto heeft, maar daar zullen we weldra achterkomen...

De eerste ronde begint met een stukje verharde afdaling van de Camerig, van rustig aan starten is geen sprake (1e km: 3.25). Dan mag het klimmen beginnen. De 2e en 3e kilometer pakken we de eerste 111 hoogtemeters, die kunnen we al afstrepen. Het gaat eigenlijk best lekker en ik passeer bergop wat estafettelopers, waaronder Micha Juffermans van team CBS. Ik houd Bert Vanwersch (team LG Vijlen) en marathontopper Jos Timans (team Bearsports) zelfs lang in het vizier en dat geeft de burger moed. Halverwege het eerste rondje sluit ik aan bij Kristof Declerck, een sympathieke Belg, die net als ik drie rondjes loopt. Alle meters bergop mogen we ook weer bergaf en dat gaat in een pittig tempo (max. 3.22 min/km). Tijdens een afdaling schat ik bijna een dwarsbalk verkeerd in, maar weet me ternauwernood te corrigeren. Roel Derckx (eveneens Transalpine-bedwinger!!), vandaag volger op de MTB met bemoedigende woorden (dank daarvoor!) stond klaar met zijn camera; wellicht spectaculaire beelden...?

Bij de eerste passage van de start/finish (ronde 1: 43.19) lig ik zowaar eerste en dat geeft de nodige energie voor de volgende beklimming. Ik probeer een hoog ritme te lopen (een klein verzetje bergop) en ik voel me nog altijd fris en fruitig. Na 15 km neem ik even tijd voor een gelletje. De tweede beklimming van ronde 2 passeer ik Myriam Demas (bedankt voor de foto onderaan mijn blog!) maar Kristof zit me op de hielen. Dichtbij De Rozenhof volgt een paar kilometer door een paar weilanden en (vervelende) draaipoortjes. Kristof is komen aansluiten en gaat bij de volgende passage van de start/finish d'r op en d'r over (ronde 2: 41.58). 

Kristof heeft er zin in en duidelijk nog veel over; hij verdwijnt al snel uit het zicht. Bij de voorlaatste lange klim voel ik langzaam alle kracht uit mijn benen vloeien. Ik word licht in mijn hoofd en zweef (lees: strompel/kruip) verder naar boven. Ik heb een serieuze hongerklop! Vaak over gehoord bij wielrenners, niet fijn om daadwerkelijk mee te maken. De tank is leeg. De volgende drankpost (op 5 km van de finish: nog 5 km!!) grijp ik aan om bij te tanken (sportdrank) en ik hamster banaan, sinaasappel en gevulde koeken (een stuk of drie) al was ik Coco (de Syrische hamster van mijn dochters, red.). Te laat natuurlijk, de man met de hamer heeft me neergesabeld, neergemaaid en onderuit geschoffeld. Roel Derckx steekt me ergens nog een hart onder de riem: 'Dit zijn de kilometers die bij de Venloop het verschil maken!'. 'Ik hoop 't!' weet ik nog net uit te brengen. Door het laatste weiland loop ik met opzet door ijskoud smeltwater om wakker te blijven. Eindelijk! Ik ben weer bij De Rozenhof. Ik finish zowaar als tweede (eindtijd: 2.16.17), maar ken een verval van zo'n 9 minuten in het laatste rondje (ronde 3: 51.00).

We zijn weer een ervaring rijker, zullen we maar zeggen. Na een welkome douche en de nodige zoute en zoete versnaperingen, weet ik de weg naar het podium te vinden. Kristof Declerck eindigde als eerste en een verraste Nick Bocken (we moesten hem uit de kantine halen) als derde.

Op het podium met Kristof Declerck en Nick Bocken.
(Foto: Myriam Demas)

Mijn medaille :-)