#runDisney 1/2 marathon Disneyland Parijs

#runDisney

Ik geef het toe: ik ben een Disneyfan. Zo ken ik bijvoorbeeld de tekst van de (teken)film Belle en het Beest helemaal uit mijn hoofd. Ik heb zowat alle Disneyfilms gezien en uiteraard heb ik dit virus op mijn kinderen overgebracht. Milou, Marijn en Emma kijken al van baby af aan naar Dumbo, Sneeuwwitje, Doornroosje, Belle en het Beest, Binnenstebuiten, Toy Story, Vaiana et cetera, et cetera.

Een paar jaar geleden kreeg ik lucht van een nieuw loopevenement: de halve marathon van Disneyland Parijs (volgens mij liep Roel Wijmenga daar in 2015). Ik dacht: 'Dat wil ik ook!' Dus heb ik vorig jaar november als verrassing voor de kids (en mezelf) het #runDisney-weekend geboekt.
Afgelopen weekend was het zover, woehoe!!

Mijn naam staat ook op het bord. Helemaal happy :-)
(Foto: Yvonne)

Voorbereiding

Met Emma in de Thunder Mountain 

Van een degelijke wedstrijdvoorbereiding is feitelijk geen sprake. We vertrekken op vrijdag om 5.22 uur richting Disneyland en verblijven de hele vrijdag in het park. In ellenlange wachtrijen voor attracties (o.a. Peter Pan, Thunder Mountain, Meet&Greet met Mickey Mouse), maar vooral ook veel shoppen in de prachtige Disneywinkeltjes (mijn dochters hebben hier serieus het hele jaar voor gespaard en I can't blame them). Verder bezoeken we de Runners Expo, waar ook de startnummers van de Kids Race (1k) en de halve marathon worden opgehaald.

Eindelijk van start. Oké, het is een zoekplaatje, maar alledrie m'n
dochters staan op deze foto ;-)

Zaterdag volgt weer een hele dag Disney, met aan het einde van de ochtend de Kids Race. De organisatie hanteert helaas de Franse slag; de race start een half uur te laat en er zijn te weinig medailles. Gelukkig krijgt de onfortuinlijke Emma als alternatief de medaille voor de halve marathon (hebben we die alvast binnen!).

's Middags mag ik een dansje wagen met een mooie Française als alternatieve warming-up ;-). 's Avonds relaxen we met de family in het zwembad (bubbelbad) van ons resort (Davy Crockett Ranch).

Alternatieve warming-up!

Warming-up

De start van de wedstrijd is op zondag al om 7.00 uur (!!) en dat betekent dat ik me al om 6.30 uur (!!) in het startvak (heet hier Corral) moet melden. In tegenstelling tot de Kids Races is de halve marathon fantastisch georganiseerd. Ik mag vooraan starten en dat heeft als voordeel dat ik alles van dichtbij kan meemaken. Er volgt een warming-up programma en ambassadrice Paula Radcliffe voorziet ons van wat goed bedoelde tips (niet te snel starten...).

Raceplan is vandaag eigenlijk ondergeschikt, maar ik heb me voorgenomen om te proberen de wedstrijd binnen de 1.20 in een constante pace uit te lopen. Gezien het parcours wordt dit een uitdaging (veel bochten, vooral in de kilometers door Disneyland en de Walt Disney Studio's).

Race

Om 7.00 uur mogen we op weg en ik geniet werkelijk van elke meter. De eerste kilometers gaan door de Walt Disney Studio's en Disneyland en bij elke attractie staat de crew in vol ornaat klaar met enthousiaste aanmoedigingen. Zo passeer ik o.a. Pirates of the Caribbean, Thunder Mountain en Main Street. Hoogtepunt is de passage door het kasteel van Doornroosje :-)

Het lukt aardig om een tempo van rond de 16 km/u te lopen (3.45 min/km) en het voelt easy. Dat had ik niet gedacht zo vroeg op de ochtend (extra genieten!). De tussentijden op de 10k (36.33) en 15k (55.17) zijn boven verwachting; ik ga mijn gestelde doel vandaag makkelijk halen (heerlijk!).

Passage na 19,5k: ontspannen zwaaien naar de familie

Finish

Na 1.18.18 zit mijn avontuur erop. Ik finish als elfde (en, wel leuk, 1e Nederlander) van ruim 6500 deelnemers. Na de finish volgen uitaard wat fotomomentjes en dompelen we ons nog een dag onder in de Disneymagie. 

Vlak na de finish

'Stampertje' en Stampertje in Parijs

Ironman Maastricht Marathon

Telefoontje van Floris

Woensdag 12 juli (3,5 week voor Ironman Maastricht) krijg ik een telefoontje van Floris Goesinnen van Maastricht Sport. In een estafetteteam van Maastricht Sport is een marathonloopster uitgevallen door de gevolgen van Pfeiffer. Of ik interesse heb om deze plek in te nemen en deel te nemen aan de Ironman Relay namens Maastricht Sport? Voor de vorm vraag ik even bedenktijd, maar ik weet het antwoord al: JA, NATUURLIJK!

Crazy Marathon

Trainer Héctor (Hector Training; Move your dreams!) is er niet onverdeeld blij mee; ik ben hier niet op voorbereid en de tijd tot de marathon is kort. Toch wordt mijn schema aangepast en geoptimaliseerd voor een degelijke prestatie. Het schema krijgt de werktitel: Crazy Marathon.

Quote Héctor: We go full gas, we do not run marathons just for fun!

Ironman Maastricht-Limburg

De derde editie alweer van dit geweldige evenement. De Ironman, voor de leek, is de zwaarste triatlon variant die er bestaat: 3,8 km zwemmen, 180 km fietsen en daarna nog even een marathon (42,195 km) lopen. In estafettevorm gegoten is er één zwemmer, één fietser en één loper.

Team Fast & Furious 4
v.l.n.r. Rob Stassen, Liesbeth Bertens, Frank Driessen en Roel Smeets
(Foto: Petra)

Fast & Furious 4 

Maastricht Sport Relay Team 3 heeft een naam: Fast & Furious 4. Het team bestaat uit Frank Driessen (zwemmen), Rob Stassen (fietsen), Liesbeth Bertens (noodgedwongen coach) en ikzelf (lopen).

Zondag 6 augustus om 7.45 uur is de start van de Relay. Ongelooflijk gaaf trouwens om de atleten van start te zien gaan. Een tip voor de uitslaper; dit mag je eigenlijk niet missen. Ik bezoek na de start, samen met Yvonne ook nog het keerpunt bij het Gouvernement, waar de zwemmers even aan land komen om een stukje te klûnen. Een absolute hotspot voor de sportliefhebber. 

Vlak vóór de start, met onder anderen Frank Driessen
(Foto: Roel Smeets)

Dan door naar de transitiezone op de Griend. Ik ben net op tijd om Rob succes te wensen voor zijn tour door Zuid-Limburg. Nu begint het grote wachten...

Stuiteren in de wisselzone

Het grote verschil met een 'gewone' marathon is het moment van starten. Je weet gewoon niet wanneer je start. Uiteraard heb ik Rob gevolgd via de tracker, maar het precieze moment van starten is onbekend. Ongeveer een kwartier voor daadwerkelijke start sta ik klaar in het startvak. Zitten lukt me niet door de adrenaline rush in mijn lichaam. Ik sta letterlijk te popelen om te beginnen. Redelijk snel zie ik Rob zijn fiets parkeren en maak ik al zwaaiend contact. We 'boksen' (onhandige handshake) even en ik feliciteer hem met zijn fietsprestatie. Ik kieper nog een gelletje naar binnen en dan mag ik 'los', voor 4 rondjes van 10,5 km door (hometown) Maastricht.

Eerste passage op de Markt.
(Foto: Nellie Carrilho)

Maastricht op z'n best! #BedaankMestreech

Wauw! Wat een sfeer! Echt waanzin! Vooral in de Binnenstad (passage Markt) en op Sint Pieter, waar de support vergelijkbaar is met bocht 7 van Alpe d'Huez. Geur van BBQ, bier, stampende beats, gezelligheid en luidruchtige aanmoedigingen van vele bekenden van bijvoorbeeld Atletiek Maastricht, maar ook veel leerlingen en ouders van OBS Binnenstad. Heel erg bedankt! Kippenvel!

Laatste passage Mergelweg (Sint Pieter)
(Foto: Peter Kohlen)

Prestatie of Groots Genieten?

Ik kan nog altijd niet starten met het idee: 'Ik doe het rustig aan'. Altijd is er dat competitieve stemmetje (met megafoon) dat zegt (schreeuwt): 'Rammen; van begin tot einde! Onder de 3 uur!' Al na een rondje weet ik dat een toptijd er voor mij vandaag niet inzit. Het parcours is veel draaien en keren. Daarnaast loop ik uiteraard alleen en is het parcours alles behalve vlak te noemen. Ik haal constant mensen in, maar ik word ook opgehouden door de vele drukke drankposten. In een ritme kom ik niet; de tempowisselingen, maar ook de kinderkopjes zijn een aanslag op mijn beenspieren. Kramp ligt om de hoek en het afzien is groot. Dan blijft één optie over: Groots Genieten...!

Met z'n drieën richting de finish!!
(Foto: Petra)

Finish

Jeetje, wat gaaf zeg! Frank en Rob wachten me op, en vervolgens lopen we met z'n drieën naar de red/black carpet, de fameuze laatste meters van de Ironman. Met de armen in de lucht worden we als helden binnengehaald. We did it! Eindtijd marathon: 3.18.34.

Fraaie medaille!
(Foto: Roel Smeets)

Echte helden #Heroes

Maar de echte helden? Dat zijn uiteraard de Ironmannen en Ironvrouwen die het hele traject afleggen. Ik zag al enorm af tijdens mijn marathon (zeker de laatste twee rondes), maar dat staat in schril contrast met de inspanningen van deze helden. Voor alle deelnemers: Chapeau!!

Ook een speciaal woord van dank richting de vele vrijwilligers: Jullie zijn top!

Bemels Beste Boeren Bergloop

Warming-up

Zondag 2 juli. Ideaal loopweer, denk ik, als ik samen met Guy Maas Bemelen binnenpeddel. Het is ouderwets gezellig in 'Mooi Bemelen'. Je kunt hier letterlijk lopen voor een appel en een ei (helaas vergeet ik deze op te halen na de finish).

Uiteraard zijn er veel bekenden, onder wie mede Zoondagsluipers Guido Penders (voor hem een thuiswedstrijd), Martijn Tennekes, Micha Juffermans en Rob Brugman. Rob is helaas niet fit en zorgt vandaag voor de support, de foto's en video's. De rest maakt zich klaar voor een sterke prestatie. Mijn raceplan is eenvoudig: finishen binnen het uur!

Effe bijkletsen met Jorim Scheele bij de start. Voor me twee snelle mannen uit Eindhoven:
Casper van den Putten en Martin Mom.
(Foto: Rob Brugman)

Start

Na het knallen van het kanon (de derde lucifer was raak...) schiet Casper van den Putten er meteen vandoor. Jorim Scheele en Jos Timans zetten de achtervolging in. In de eerste kilometer mag ik eerst Bemels Snelste (Guido Penders) voorbij. Na de eerste kilometer vormt er zich een mooi groepje met Martin Mom, Erik Houben, Roger Heiligers, Luc van Es, Floris Goesinnen en ondergetekende. Na vier kilometer versnelt Martin en probeert Luc te volgen. Floris en ik blijven als duo over, het groepje was blijkbaar al flink uitgedund. De eerste vijf (stijgende) kilometers gaan in 18.26.

Martin Mom versnelt na 4k.

Dwars door de koeienstal

BBBB is ook een 'boerenloop' en de passage dwars door een koeienstal illustreert dit. Het levert fraaie plaatjes op en geeft een aparte aromatische ervaring. Het hoort erbij en vandaag voelt alles goed. 

Dwars door de koeienstal...

Het lukt om de kilometers na de koeienstal te versnellen en ik passeer het 10k-punt na 36.48 (voor op schema; drie vingers omlaag!!). Maar ik reken me nog niet rijk en ook Floris weet het, de beruchte beklimming van de Bemelerberg (onverhard) wacht op ons. Het is ook een verrassing wat we bovenaan te berg qua parcours zullen aantreffen. Het heeft namelijk de afgelopen dag en nacht flink geregend en dan kan het nat, glad en 'pratsjig' zijn. Tot nu toe ben ik blij met mijn schoenkeuze (Racers i.p.v. trail oftewel SuperSofts i.p.v. regenbanden).

De klim

Tijdens de beklimming van de Bemelerberg komen zowaar Luc (?!) en Jorim (?!?!) weer in beeld. Mannen die ik normaal gesproken absoluut niet kan volgen. Dat geeft vertrouwen en sterkt de wil om er nog eens flink voor te gaan.

Finish

Het is bovenop gelukkig goed begaanbaar en ik probeer Luc en Jorim in het vizier te houden. Dat lukt vrij aardig en ik weet naar Floris een klein gaatje te slaan. In de afdaling richting Bemelen passeer ik Jorim. Die moedigt me nog eens aan, maar Luc kan ik niet meer achterhalen. Ik finish als 5e (!) in een tijd van 56.44 (!!). Dat is ver boven verwachting, ik weet mijn persoonlijk parcoursrecord met maar liefst 4 minuten te verbreken (was 1.00.52).

Ook de nazit in Bemelen is gezellig. Remko Rinia heeft bij de 7,5k zijn goede vorm onderstreept (wat heet!) met een parcoursrecord (3.19/km gemiddeld). Guy is, met ook een prachtige tijd, tweede geworden en Didier Frambach derde.

Bij de 15k wint Casper van den Putten met overmacht, voor Martin Mom, die knap naar de tweede plek is gelopen. Jos Timans maakt het podium compleet.

Guido Penders prolongeert zijn titel als Bemels Snelste: gefeliciteerd!

Bemelen, het was een goeie ;-)

Tot volgend jaar!

Maastrichts Mooiste 2017

Warming-up

Zondag 12 juni. Zoals voorspeld is het al vroeg warm als ik samen met Ronald van den Hoven richting centrum peddel. Heerlijk zo'n wedstrijd in eigen stad; wedstrijdkleding al aan, Racers aan de voetjes en het startnummer al op de borst. Een warming-up is in deze temperaturen nauwelijks nodig, maar we lopen even voor de vorm op en neer.

Ondanks de hitte heb ik ambitieuze plannen, ik wil de tien Engelse mijl (16,097 km) graag afleggen binnen de 1.02.00. Dat zou betekenen dat ik mijn eigen parcoursrecord met meer dan 2 minuten ga verbreken; moet kunnen ;-)

Het is rustig in startvak A (bedankt Jan Smeets van Lopers Company Maastricht; goed geregeld!). Ruim tijd nog voor wat fotomomentjes met BM'er Jo Schoonbroodt en BN'er Erben Wennemars.

Op de foto met Erben en Jo.
(Foto: JustGoo)

Close-up in het startvak, met op de achtergrond Erben Wennemars (links) en
Vincent Nardozza (rechts)
(Foto: Laurens Bouvrie)

Start

Om 10.00 uur worden we (startvak A) weggeschoten met (dan nog) aan mijn zijde topfavoriet Ricardo Floris. Die is, naar verwachting, snel vertrokken en zie ik pas weer terug als gastheer van de Kinderloop, waar mijn dochters aan deelnemen. Didier Frambach en Vincent Nardozza kunnen hem enigszins volgen (zij vormen samen ook de top 3).

Ik probeer, op gepaste afstand, een leuk tempo te hanteren en hobbel met Luuk Janssen richting Sint Pieter. 

Startfoto met vooraan Ricardo Floris.
(Foto: Laurens Bouvrie)

ENCI-bos en Kanne

De eerste klim van de dag is richting het ENCI-bos. Ik kan hier nog lachen (zie foto), maar de lichaamstemperatuur begint al aardig op te lopen. Gelukkig is bovenaan een drankpost en mogen we daarna door het enigszins koele bos. 

Bovenaan de eerste klim; ik kan nog lachen :-)
(Foto: Raoul Spronken)

Na het bos en het plateau, volgt de passage door Kanne. Ik krijg hier Dieter Jooken (nummer 4 in de wedstrijd) in het vizier en probeer langzaam naar hem toe te lopen.

Ik passeer het 10 km-punt in een tijd net onder de 39 minuten (38.53).

Bovenaan de Dalingsweg (klim!) staat Roger Rousseau, die me aanmoedigt en me vertelt dat ik Dieter nog kan pakken.

Finish

Dieter blijkt echter een prima daler en ik zit aan mijn taks. De warmte heeft zijn werk gedaan en ik kan mijn kilometertijden maar moeilijk onder de 4.00 min krijgen. Ik sluit wel aan bij Dieter, maar dit komt doordat hij de route niet goed kent en bij elk kruispunt lijkt te twijfelen. In de laatste kilometer versnelt hij nog een keer en kan ik echt niet meer volgen. Ik finish solo op plaats 5 (!) in een tijd van 1.01.52 (!!). Super blij mee! 

Dit geeft veel vertrouwen voor mijn volgende doel: Bemels Beste Boeren Bergloop (15k) lopen binnen het uur.

Semi-marathon Visé

Warming-up

Lekker lopen! Dat is wat ik me voorneem terwijl ik samen met Harry van der Aart warmloop voor de halve marathon van Visé (Maasmarathon). Een week eerder had ik het nog over 'Als een gek beginnen!' en 'Doorkomen in een nieuw persoonlijk record 10k'. Maar de gemoedelijke sfeer, het warme lentezonnetje en de flinke wind (wind op kop de laatste kilometers) brengen me op andere gedachten. 

Relaxet keuvelen aan de start. Rechts Peter Vossius.
(Foto: Gilbert Simal)

Met 1096 deelnemers mag je deze wedstrijd goed bezet noemen. Aan de start tref ik Bas Vankan, zijn eerste wedstrijd (!) en Peter Vossius, waarmee ik nog een groot stuk heb gelopen tijdens de marathon van Rotterdam (hij finishte in 2.49.47!). Ook aan het vertrek enkele Afrikaanse vrienden (Kenia en Ethiopië), die flink gas gaan geven (zeker en vast); premie aan de streep is namelijk 500 euro (amai!!).

Start

Zoals verwacht wordt het veld de eerste kilometer flink uiteengeslagen. De Keniaan en Ethiopiër verdwijnen aan de horizon en ik zwem tussen de linies op ongeveer plek 10. Nu is het zaak om een leuk groepje te vormen en een mooi tempo te vinden. Ik sluit aan in een groepje met Peter Vossius, een Fransman en wat Walen en we draaien een gemiddelde van 3.45/km. De eerste 10k gaat in 37.17. 

Eerste kilometer; op zoek naar een groepje.
(Foto: Sportograf.com)

Gewoon lekker lopen!

Na tien kilometer lopen de Fransman en een Waal, die luisteren naar de namen Doménico Théry en Cédric Defawes (waarvan akte) langzaam van ons groepje weg. Het tempo zakt wat

in, daarom zet ik me even (2 km) op kop en probeer het heilige vuur in de groep weer wat aan te wakkeren. Een echte tempoversnelling zit er bij ons blijkbaar niet in. Ik kan nu kiezen om alleen het gat te dichten (tegen de wind in) of meelopen in de groep. Ik kies voor het laatste: gewoon lekker lopen!

Kopwerk verrichten. Links Peter Vossius.
(Foto: Sportograf.com)

Finish

Vanaf kilometer 18 zetten een paar Walen aan en dat is goed voor het gemiddelde. Het wordt zowaar een beetje een strijd en kan er zelfs van genieten. Temeer omdat ik al 6 kilometer heb lopen sparen en weet dat ik nog veel over heb. Na kilometer 19 zeg ik 'Toedeledoki!' en demarreer ik weg uit het groepje. Ik kijk nog even om en spoor de mannen aan ('Allez!'), maar ik merk dat volgen voor hen lastig is en vervolg solo mijn weg.

Finishfoto.
(Foto: Sportograf.com)

In Visé pers ik er nog een verdienstelijke sprint uit en finish ik in een tijd van 1.20.21 (8e plaats overall, 4e M35). Ik heb lekker gelopen: mission accomplished!

Nazit

Na de aankomst is het in Visé goed toeven. Ik tref op een gezellig binnenterrein (met drank en spijzen!) de mannen van de hele marathon. Jo Schoonbroodt (onze grijze Keniaan) heeft op z'n 67e zijn 67e (!) marathon onder de 3 uur gelopen. Ook de andere Limburgse mannen, o.a. Roger Vrancken, Iwan Theunissen, Erik Haakma en Peter Kohlen mogen trots zijn op hun prestaties: Chapeau!

Treechloop 2017

Warming-up

Kleinschalig, gezellig en uitstekend georganiseerd: de Treechloop in een notendop. Start/finish slechts 10 minuten fietsen van huis en warmlopen in een stralend zonnetje; dan kan de dag eigenlijk niet meer stuk. 

Strijdplan vandaag is simpel; de eerste 3 kilometer zijn vlak (gecontroleerd rammen), dan de Treechberg 2.0 (relatief herstellen), vervolgens plateau Sint Pietersberg (tempo maken) en bergaf via Zonneberg en Slavante naar de finish (ongecontroleerd rammen).

Keuvelen over het #ASICSFrontRunner-weekend tijdens het warmlopen.
(Foto: Frank Ubaghs)

Start -  Treechberg 2.0 - Plateau

Een paar honderd meter na de start zijn de kaarten al geschud; Willy Peter is de sterkste vandaag en ik volg (met wat anderen in mijn kielzog) op gepaste afstand. Ik blijf Willy volgen tot op de top van Treechberg 2.0, maar daarna is deze vogel gevlogen. Ik probeer het tempo op het plateau zo hoog mogelijk te houden en dat gaat redelijk. Het spannendste stukje moet dan nog komen...

Richting plateau.
(Foto: Marie-José Theunissen)

De kunst van het 'verlopen'.

Mannen gaan over het algemeen prat op hun richtingsgevoel. Ik niet. Ik verdwaal bij wijze van spreken nog in een parkeergarage. Tijdens het hardlopen is dat geen handige eigenschap. Zo maakte ik al extra meters tijdens de Annendaalloop (bij de 5km!), de Poort naar het Heuvelland, de Disloop in Sittard en de Geuldalloop. 

Mijn route (lichtgroene lijn) en de officiële route (donkere lijn).
Bron: Strava van Jo Schoonbroodt.

En ook vandaag is het raak. Roger Rousseau staat na een kilometer of acht klaar voor wat bemoedigende woorden en hij loopt een stukje mee. Een vrijwilliger informeert ons over de route ('Aan het einde rechts!') en we vervolgen onze weg. Roger twijfelt nog en dit blijkt niet onterecht. Na een vaag rondje door het weiland zien we rechts (voor mijn gevoel een 'shortcut') de nummer 3 en 4 (Robert Willemsen en Robert Smit, red.) naderen.

Een mentaal tikkie (van jewelste), maar Roger helpt me daar snel overheen: 'Doorlaope!' Het tempo wordt opgejaagd richting de 3.30/min en dat moet uit m'n tenen komen. Lopen blijft een mentaal spel; je kunt meer dan je denkt. Zodoende lukt het om weer een meter of 100 voorsprong te nemen op Robert&Robert. 

Laatste meters richting de finish.
(Foto: Kevin Kruijntjens).

Finish

Na Slavante zwaait Roger af (bedankt!) en mag ik nog het laatste rechte stuk richting finish. Ik word inderdaad tweede (44.02) achter Willy Peter (42.47) en voor Robert Willemsen (44.20). Met haar perfecte gevoel voor timing komt Yvonne aangefietst om de gewonnen bloemen in ontvangst te nemen ;-)

Bloemenhulde: midden Willy Peter, rechts Robert Willemsen.
(Foto: Yvonne Pijnenburg)

Marathon Rotterdam 2017

D-Day

9 april 2017: D-Day: MARATHON ROTTERDAM.

Ik ben er klaar voor. 

300%!!!

Drie maanden specifieke voorbereiding.

Meer dan 1000k op de teller.

D-Day!!

RTL (Running Team Limburg)

Met Jo Schoonbroodt als ongekroonde captain reist het bonte RTL-gezelschap weer af richting Rotterdam. Dit jaar weer met Kitty Küsters als chauffeur en navigator, Rodjer van de Merwe als organisator en verder o.a. Cor Bos, Bianca van Bree, Ron Paes en Walter Tenboske. Ruim op tijd komen we aan in Rotterdam, waar zelfs nog tijd is voor een groepsfoto.

Running Team Limburg 2017

Brothers in Arms

In startvak C vormt zich als snel een mooi groepje met grootse plannen. Ik wil graag een tijd lopen van 2.50 en heb voor het thuisfront het volgende schema achtergelaten om te vergelijken met de live-tracker, de app van Marathon Rotterdam. Lang leve het optimisme:

Brothers in Arms: v.l.n.r. Roger Vrancken, Iwan Theunissen,
Jo Schoonbroodt, Dave van Bogaert en ik

5k: 20.00

10k: 40.00

15k: 1.00.00

20k: 1.20.00

21,1k: 1.24.30

25k: 1.40.00

30k: 2.00.00

35k: 2.21.00

40k: 2.42.00

42,2k: 2.50.00

We nestelen ons vooraan in het startvak en genieten van de sfeer en Lee zijn vertolking van 'You'll Never Walk Alone'.

Flow (not)

Vorig jaar liep ik de eerste 30k in ongeveer 2 uur. Dit jaar ook, het grote verschil zit in de vanzelfsprekendheid. In 2016 liep ik het gewenste tempo al keuvelend en dollend, dit jaar moet ik vanaf het eerste moment ervoor werken. Het gaat niet vanzelf, geen flow, geen niks. Geen ontspanning (zie foto). Daadwerkelijke doorkomsten tot en met 30k:

Werken tijdens de eerste kilometers, links Iwan Theunissen

5k: 20.08

10k: 40.16

15k: 1.00.22

20k: 1.20.31

21,1k: 1.24.55

25k: 1.40.40

30k: 2.01.41

Het harde werken eist na 30k zijn tol. Ik kan het tempo niet meer volhouden. Mijn kilometertijden lopen langzaam op. Van gemiddeld 4.00/km de eerste 29k, naar 4.12, 4.13, 4.21, 4.28, 4.38 enzovoorts. Ik kan niet stabiliseren, alleen accepteren. Accepteren dat het er vandaag niet in zit.

hardloopsupporter.nl, oftewel #nevergiveup 

Het publiek blijft geweldig. Wat een sfeer! Het is gek, maar met het wegzakken (doorkomst 35k: 2.24.40, 40k: 2.50.52) van het tempo krijg ik veel meer oog voor wat om me heen gebeurt. Alles doet pijn, maar de (vast goed bedoelde) aanmoedigingen maken het draaglijker. Opmerkingen als (denk hier een Rotterdams accent bij):

'Kom op Roel! Ziet er fan-tas-tisch uit jonguh!!'

'Roelie! Topper! Lekker ontspannen! Nog een klein stukkie!'

Hoogtepunt van de aanmoedigingen blijft toch de straat met schermen van hardloopsupporter.nl. Hier krijg ik van mijn dochters nog een welkom duwtje in de rug ('Papa rent weer mee! Olé! Naar de finish, oké! Yeah!'). 

Ontspannen richting de finish. Er kan zelfs een lachje vanaf ;-)

Het fenomeen: Jo Schoonbroodt

Mijn gedachten gaan in de laatste kilometers ook uit naar mijn Brothers in Arms. Waar blijven bijvoorbeeld Dave van Bogaert, Rodjer van de Merwe, Roger Vrancken en Jo Schoonbroodt? Jo verwacht ik eigenlijk het minst, door Achilles-malheur is finishen voor hem al een uitdaging geworden.

Maar wie passeert er na een kilometer of 38 als eerste? Uiteraard. Jo! Hij roept me nog een aanmoediging toe, en racet voorbij. Roger Vrancken (eindtijd 3.01.26) volgt na een kilometer. Rodjer zie ik vlak voor de finish aan de kant staan (uitgestapt met maagproblemen) en Dave (eindtijd 3.21.55) is net als ik de man met de hamer tegengekomen. 

Jo, boegbeeld van marathonminnend Nederland, loopt een tijd van 2.57.32 en wordt 1e bij de categorie M65!! Iwan, die vanaf kilometer 30 uit mijn beeld is verdwenen loopt ook naar een zeer verdienstelijke tijd: 2.51.50.

Blik naar de klok.

Finish

En ik? Ik finish uiteindelijk in een tijd van 3.03.32. Teleurstelling overheerst. Natuurlijk is het een fraaie tijd, maar als je voor 2.50 komt, valt het gewoon tegen.

Nu, een paar dagen later, ben ik vooral trots op het feit dat ik niet heb opgegeven. Het gevoel van ik loop NOOIT, maar dan ook NOOIT, dus echt NOOIT meer een marathon!! begint ook weer weg te ebben. Op naar het volgende doel!

Roel showt medaille